کارِ بیهوده و بی‌اُمید

کارِ بیهوده و بی‌اُمید ✍️ خدایان سیزیف را محکوم کرده‌‌بودند که تخته‌سنگی را پیوسته و بی‌وقفه تا قلّۀ کوهی بغلتانند. تخته‌سنگ که به قلّه می‌رسید با تمامیِ وزنِ خود به پایین می‌‌غلتید. و او می‌بایست این کار را برای همیشه تکرار کند. خدایان اندیشیدند و به‌درستی به این نتیجه رسیده‌بودند که هیچ انتقام و مجازات و کیفری بدتر و بزرگ‌تر و سخت‌تر و وحشتناک‌تر از کارِ بیهوده و بی‌اُمید نیست. او به علت خودبزرگ‌بینی و حیله‌گری به مجازاتی بی‌حاصل و بی‌پایان محکوم شد که

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها